Ed Immink: ’De voetbalclub is een stuk van familie van me geworden’

Deze zomer interviewt het Leidsch Dagblad regiogenoten over de onderwerpen die hun na aan het hart liggen; deze week Ed Immink.

Leuk die voetballers, maar het zijn net beestjes. Ze maken er soms een bende van. In de zomer zijn we hier met een groep vrijwilligers bezig met een stuk onderhoud van het gebouw van Sporting Leiden.

Onderhoud van spelmaterialen, wedstrijdballen, trainingsballen, kleedkamers, de kantine, dat kijken we allemaal na. Een likkie verf binnen, wat verven buiten. Daar zijn we eigenlijk de hele zomer mee bezig. Met de tussenpozen dat we zelf op vakantie zijn.

Vier jaar geleden ben ik gestopt als voorzitter van voetbalvereniging Leiden, na 33 jaar. We zijn nu sinds vier jaar samengegaan met FC Rijnland en dat werd Sporting Leiden. Met de fusie heb ik een stapje terug gedaan. Ik werk ook nog zelf. (lacht) Ik zit namelijk in het onderwijs. Ik ben dus docent elektrotechniek, daar is nogal behoefte aan.

Ik heb geen volle baan hoor. Ik ben een halve fte, tweeëneenhalve dag per week. Ik geef les op het mbo Rijnland en begeleid jongens in de beroepspraktijk. Hartstikke leuk. Daarom doe ik het ook, omdat het gewoon hartstikke leuk is.

Ik ben er na mijn pensioen wel een periode uit geweest, maar op een gegeven moment kom je toch weer een beetje in aanraking met het onderwijs. Ik had bij twee bedrijven leerlingen die ik nog begeleidde. Dus ik stond af en toe nog wel eens op de stoep bij scholen. En dan geven ze aan dat ze toch wel weer behoefte hebben aan iemand die wat wil doen. Dan gaat het balletje rollen, dan word je weer gevraagd. Nu gaat mijn vierde jaar in. Zolang ik gezond ben en het thuisfront ook akkoord is, blijf ik het doen.

De week is vol ja. Vrijdagsmorgens ben ik hier, en de hele zaterdag. Vorig jaar hadden we ook nog een zondagtak, met een selectie, maar dat is nu voorbij. Dat is allemaal naar de zaterdag. Alleen recreatief wordt er nog op zondag gevoetbald. Eigenlijk is er altijd wel wat aan de hand in ons clubgebouw. Je zou hier dag en nacht kunnen werken.

Het is de liefde voor de club. Ik heb al die tijd bij v.v. Leiden gevoetbald, vanaf mijn zestiende jaar. Jeugd getraind. En zodoende ga je op een gegeven moment steeds verder. De club is een stuk familie geworden. Je gaat automatisch gewoon door. Dat gaat ook zo in het onderwijs, dat ontgroei je ook niet zo snel. Voordeel: je blijft er zelf jong bij. Per jaar bekijk ik het. Ik ben niet een persoon die stil kan blijven zitten. Mijn vrouw zegt ook: dat is niet goed voor je. Ik wil actief blijven.

Ja, we gaan ook nog op vakantie. Je moet ook wel eens wat anders doen.

Bron: https://www.leidschdagblad.nl

Foto: Erna Straatsma